“Luister, de mensen beginnen op bloemen te lijken, eindelijk!
Alles moet anders: allemachtig artistiek, groots, grandioos, kolossaal, totaal, fantastistisch, krachtig, driehonderdvijfenzestig dagen per jaar, de wereldas op een draaiplateau van filigraan, hemels handwerk met kant en brokaat, 1 lyrische kakafonie, stralend, sprankelend, spontaan, CUPIDO IN DE ZWEEFMOLEN, smachtend naar een sprookje in vogelvlucht met fraaie, welgevormde vleugels, versierd met vrolijke gele vlammen, die laaiend de woestijn verlichten met weelderige kleurrijke patronen tot aan de einder, een hoogvlieger voorbij de horizon op reis naar torenhoge tafels met toeters en bellen als pleisterplaats voor de ziel.

Ik wil een nieuw nooitgedacht Nederland bruisend van oogstrelende opulentie, rigoreus zonder rivaliteit, een Casablanca aan de Maas, waar een maagdelijke jolige Maria van jade met stralende, smachtende ovale ogen en een nobele inborst, een spontaan ijkpunt is voor de reikhalzende vreemdeling en de ijzersterke zondaar die niet tot inkeer wil komen, een intense schakeling tussen desastreus en hoopvol, elektriciteit en ijs, verlichting en duisternis, mooi en modern, evenwichtig en anarchistisch.

Ik wil een nieuw land, lokaal en wereldwijd tegelijk, een land van aardige wellevende mensen met kunstenaars aan het front, cirkelend binnen een lijnenspel van zwoele patronen met razende zangvogels aan het firmament, zwanger van goddelijke Arabische liederen, gekwinkeleer in eclectische sferen, een symphonie tegen de griep en de haat, tegen de trend en de mode, om met de toverkracht van de creativiteit, de waardigheid te herstellen en de angst voor het Teveel en het Andere voorgoed uit te bannen.”